sangoescostarica.reismee.nl

Bienvenidos in la Pura Vida !

Die ochtend. In Brugge. ' t Is hondenweer buiten. Op een doordeweekse zondag zou ik nog wel een paar keer ongegeneerd 'gesnoozed' hebben. Of me nog ne keer als een mummie opnieuw in mijn donsdeken gewenteld hebben. Of misschiens zelfs wel mijn 'pulle' opnieuw opgewarmd hebben... Kortom, the whole shebang. Behalve die zondag. In Brugge. Want de motivatie om zo snel mogelijk dit kwakkelweer in te wisselen voor m'n 2de zomer van dit jaar, was zelden zo groot. Vier uur 's morgens of niet. Zondag of niet. Nie trunten. Een wekker had ik trouwens niet nodig. Veel slapen doet een mens sowieso niet the-night-before. Je zou denken dat het went, maar toch maalde er weer van alles door mijn kop. Geen idee waarom. Om kierewiet van te worden. Maar bon, dat slapen, dat komt later nog wel eens van pas. Geen paniek. In de vlieger bijvoorbeeld. Eerst een mini-vluchtje richting Zurich. Het vermelden haast niet waard. Maar stipter dan stipt. Dat dan weer wel. We zijn niet voor niets in Zwitserland. Gevolgd door het betere - en al even klokvaste - werk : een vliegmarathon van nog zo’n 12u.

En nu we toch aan het tellen en rekenen zijn : zo’n zestien uur later zijn we waar we ‘wouden’ zijn: in Alajuela, de 2 de grootste stad naast (ook letterlijk) hoofdstad San José – de suburbs, zeg maar. Kleine vreugdedans aan de bagageband bij het zien van de rugzak die als een kwispelend hondje al rondjes voor me aan het draaien was. Geen herhaling van de Chinese editie dus, met vertraagde en nagestuurde bagage. Ik ben er niet rouwig om. En een tweede vreugdedansje zowaar bij het verlaten van de luchthaven: wat is het hier lekker warm, zeg! De wintertenue die in de airco-vlieger ozo-welkom was, was er echt wel even te veel aan. “Indien mogelijk, maak rechtsomkeer !” Zo zou mijn GPS-madam alvast zeggen. Schreeuwen eigenlijk. Snel dus nog even de WC’s opzoeken. Los baños vanaf nu. En lange broek, fleece en vest worden zonder genade in de rugzak gestampt. Hopelijk voor lang. Om tenslotte soulmates Flip & Flop uit hun hachelijke positie te bevrijden. Iedereen content dus. "En ze tjokte dartel als een veulen weer naar buiten".

We zijn dus gearriveerd in Pura Vida. Want zo wordt dit land en hun onderdanen ook wel omschreven. Alles hier eigenlijk. Puur genieten moet het dus worden. Net geen drie weken lang. Voor een city-tripje hoef je hier niet persé te zijn. Zoveel is alvast duidelijk na één dag. Gezellig stadje, Alajuela, dat wel. Klein ook. Koddig zelfs. Maar zoals een stad wel altijd en overal is : met het onvermijdelijke drukke verkeer. Dag en nacht. De klok rond. Maar veel meer dan een noodzakelijke tussenstop is het hier toch niet echt. Tijd dus om de natuur in te trekken. Want dat is Costa Rica echt wel : één brok natuur. Met tal van Nationale Parken, watervallekes en vulkanen enzo. Slapende vulkanen, welteverstaan. No worries. Mooie vooruitzichten. En uitzichten wellicht ook. Morgen begint het dus écht. Het gaat richting Tortuguero. Nationaal Park nr. 1 op de todo-lijst. Ik zal dus tegen-wijzer-zin reizen. Lekker tegentjok dus. Zo hebben we het graag. De puzzel om er te geraken is alvast gelegd. Ik heb mijn huiswerk vandaag netjes gemaakt. Ook dat hoort erbij. Een paar bussen (vier eigenlijk) gevolgd door een boot zouden me er moeten brengen. Ik spreek voorlopig nog even in de voorwaardelijke zin... Benieuwd hoe ‘smooth’ dit parcours zal verlopen. Redelijk hobbelig, vermoed ik. De wegen zijn hier niet bepaald van Westers allooi. Noch wat kwaliteit, noch wat kwantiteit betreft. Maar geen mens die ervan wakker ligt. En ik al helemaal niet.

Zo, tijd om een kaarsje aan te steken – jawel, zus - kerken genoeg hier. Voor jou ook een grote dag morgen. Het komt allemaal wel goed. Daar gaan we gewoon van uit. Toch?

Uw-reisreporter-ter-plaatse,

S x

Reacties

Reacties

Guido e Maria

Prachtige start van een nieuw avontuur. Rustige busritten gewenst met veel kijkgenot. abraço.

Spiderman

Yihaaaaa, wat een fantastisch begin van mijn werkdag8 Niets leuker een een reisverslag van San, en dat bij mijn ontbijt..... Geniet van elk moment chou, en hopelijk beleef jij een fantastisch avontuur, dan krijgen wij een geweldig verhaal om te lezen! Disfrutarrrrrrrrrrr........ Xx

chantal

Zo leuk om jouw verhaal te lezen en wréé content dat we een beetje met jouw mogen meereizen . Geniet ervan . Groetjes

jezus

hey lieve zus,
ik hoor dat je het, voorlopig althans, zeer goed nr jouw zin hebt.
Dit jaar zal ik jouw reisverhalen van A tot Z lezen, beloofd, zodat ik bij jouw thuiskomst, zoals eerder, geen domme vragen meer stel..
Ondertussen heeft mijn persoonlijk verpleger-van-de-dag Ciske, mij in de zetel gegooid nadat hij mij eerder vanmorgen al had achtergelaten wegens té laat opgestaan voor zijn huisartsbezoek. Ik lag daar dus als een verlaten moedertje op mijn bed en kon niet nr beneden, afhankelijk van het moment dat hij hopelijk terugkeerde. Gelukkig keerde hij terug en na wat kraanwerk ben ik in de zetel geraakt. Voorlopig uitgeblust tot nader orde....
Ja, wat een voetje allemaal met zich teweeg kan brengen. Gisteren is Sabine mij nog even komen vertellen dat haar schroeven er dit jaar 'uitpuilden' en zijn uitgehaald, opnieuw onder algemene verdoving, dus we leven op hoop....
En aangezien erfelijk, jij ook....

En dan hoor ik plots geklop op de deur: la mama is daar! Ik doe haar de groeten en kijk uit nr jouw volgend verhaal.

Your favourite callgirl

Geweldig relaas alweer. Ik was toch een beetje ongerust na een paar dagen zonder nieuws. Wat een teleurstelling elke morgen toen ik geen bericht van obze wereldreiziger zag. Maar wat maak je het nu goed! Je hebt het duidelijk weer naar je zin. En wij genieten toch een beetje mee. Al ben ik niet jaloers op al die beestjes daar ?. En aan Jezus: een heel spoedig herstel! Jammer dat jullie 24 november gemist hebben, het was zo leuk! Dus voor de volgende editie: geen weekendjes boeken, hé! Sandraatje: nog veel plezier daar en ik kijk al uit naar je volgend verhaal! X

jezus

amai,
wat ziet dat er allemaal spannend uit zeg.
Ik daarentegen lig hier in de zetel met naast mij 3 studenten aan 1 tafel mijn dag te verslijten.
Het leven van 2 zussen kan toch gans verschillend lopen he?
Straks komt la mama terug. Ik heb haar gisteren mijn labtop in haar handen gedraaid en ze heeft de reisverhalen gelezen. Ik leer haar 'scrollen' maar elke 5 minuten is ze het verhaal kwijt en zit ze op een andere website! Er is nog wat werk aan de winkel maar tot jij terugkeert MOET ze kunnen 'scrollen', dat is de doelstelling!
En dan vindt ze dat er veel moeilijke woorden in staan, dus we bespreken dat dan daarna. Mag ik dus vragen om bij jouw volgend reisverslag GEEN MOEILIJKE woorden meer te gebruiken, want ik heb niet zoveel tijd om dat er nog bij te nemen, ik moet nu eenmaal rusten van de dokter, geen zware inspanningen.. (haha).
Allez, let maar een beetje op daar alleen in dat huis, als ik je de eerste dagen niet meer hoor, dan weet ik dat er daar iets is gebeurd... iets met een '2': 2 moordenaars, 2 messteken,.... het lijkt precies een beetje 'Familie', ....

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!